Ne Sen Varsın,Ne İzin Var Duvarda

Daraldıkça yüreğim,
Bir kasvet sardı ki,
Sormayın gitsin.
Uzanmışım divana,
Gözlerim duvarlarda,
Senden kalan,
İzleri aramakta.
Nafile artık,
Ne sen varsın,
Ne izin kalmış duvarda.

Böyle sensizliğe hayıflanırken,
Dişlerim kenetlenmiş öfkeye,
Gecenin bir vakti,
Vurdum kendimi kırlara.

Aklımda yine sen varsın,
Sen olmayınca yanımda,
Bu yürek,bu gönül,sensizliğe,
Nasıl dayansın a gülüm.

Kaldırıp başımı göklere,
Dişlerim kenetli,
Kaşlarım çatık,
Yıldızlara çevirdim,gözümü,
Karanlık gecenin koynundayım,
Pırıl pırıl parlıyor,
Gökteki yıldızların,
Bana gülümseyen yüzü.

Bir umut kıprıdadı içimde,
Ya Allah,Ya settar diyerek,
Gökyüzüne,demir çapa niyetine,
Fırlattım umudumu,
Yarın yine geleceğim,
Göklere bıraktığım,
Umudu vira edip,
Hayaline yelken açarak,
Yine seni düşleyeceğim.