Ne Sen Ne De Ben İnanırım

Ne sana kızabiliyorum.
Ne kendime iftira atabiliyorum.
Ne de yakınabiliyorum biten şeylere.

Daha bir mutluyum böyle,bakarsan.
Tam olarak yaşıyorum yalnızlığı,herkes bilmez bunu.
'Yalnızım' diyebiliyorum tereddütsüz.

Ne gözlerim sen diyor,
ne ellerim ten arıyor.
Herkes söyleyemez bu sözü!
Kendim kendime yetiyor.
Anlaşılan olmuşum ben.

Dostlarım ne bu neşen diye soruyorlar bazen.
Gülümseyerek ' ne var ki ya! ' diyorum.
E baksana diyolar...
Bilmiyorumki noolmuşum ben.

Çokta konuşmak istiyorum seninle.
Dur,dur! Öyle gel, dön! Diyecek değilim.
Ne bileyim ben,istiyorum işte.
Hani eskimiz hiç yokmuş gibi,yeni tanışmış gibi...
Biraz zor söylemesi ama,çok dolmuşum ben.

Sevmek istiyorum ben aslında.
Onu,şunu,bunu diyemem,
içinde sen yoksun demeye de varmaz dilim.

Şimdi ben bunları yazarken,
sen otobüste,önümdeki koltukta oturuyosun desem.
Birgün buna ne sen,ne de ben inanırım.