Ne sakınca var Şiiri - Mehmet Çiftci

Ağlayarak gelinirmiş dünyaya,
Gülerek gelmekte ne sakınca var.
Uyuyunca dalınırmış rüyaya,
Uyanık görmekte ne sakınca var.

Hep yokuş aşağı akar dereler,
Bıçak saplanır bedeni yaralar,
Ölen değil sağ kendini paralar,
Niye bu sormakta ne sakınca var.

Neden insan bir insana bağlanır,
Ayrılıkta niçin yürek dağlanır,
Neden bazen için için ağlanır,
Taş kalpli olmakta ne sakınca var.

Nasıl başarının sonunda öğün,
Niçin yusyuvarlak köşesiz güğüm,
Neden su sıvı da taş böyle yoğun,
Düşünüp bilmekte ne sakınca var.

Kıskançlıklar ilk insandan bu yana,
Niçin her yanlışın sonu bahane,
Yoksul garip yaşar zengin şahane,
Mütevazilikte ne sakınca var.