Ne Olur, Kaderle İncitme Beni

İçtikçe gözlerin kadeh'inden, ruh'uyla mahmur
sevgiye ahra olmuş bir tat ki can, gün bilmiyor.
Nice sap gibi gezen gövdeye serda, ah dinmiyor!
Sen bil Yarap! Gör halini şu kul'un;
hak'ta harap! Aşk'ta harap!
Belki zerda ama değil! Can da bir ruh ölüyor.

Misakıma yerdiğin onca çile, tekmile verdiğim söz!
Hizaya düşmeyen bir gün mutluluk, bir tek hecesi.
Hani kırkın da uslanmış bu abdal'ın yüzünde ki göz
Gözümde söz bilmiyor! Ne olur, kaderle incitme beni.

Bırak, zerde kalsın ateşe, yürekte yansın!
Meçhule koyma beni, zahir'e serdiğin onca kedere.
Bir gün duracak saatlerim, belki son kez atacak
evveli bugündür KALBİN, bugün de aşk olsun, bugün de aşk;
doğmayan sebepten sorumlu tutulsun.
Ne olmuş hani biz ölmüşsek, ölü gibi davranan canlar sağ olsun.