Yokluğunda üşütüyor bu şehir beni
Hoyratca savuruyor saçlarımı rüzgar
Ellerim buz tutmuş tir tir titriyor
İçime akıyor boşalan yaşlar
Sadece yüreğimde koskoca bir yangın var
Sanki bir heykeltraşın ellerinden çıkmış gibi
Ruhsuz ve duygususuz bir bedene sahibim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim