Yoktur bir çocuğun kaygıları vatanı ve bayrağı
Büyüdükçe kirlenir bir çocuk
Büyüdükçe küçülür ufku
Bir çocuğu kirletende bir çocuktur üstelik
Gözlerini açtığı anda ceplerine doldurulur kendine ait olmayan her şey
Dilini, dinini ve sahip olduğu hiçbir şeyi seçemez bir çocuk
Bir çocuğu büyümüş bir çocuk kirletir
Kimin çocuğu olduğunu bilinmez oysa
Ve gittikçe kirlenir dünya
Ey Mendoza “sen tanrı olsan intihar ederdin”
Ben tanrı olsam insanlığın kaderine sınırlar koymazdım
Kaldırırdım zulme ışık tutan her objeyi
Gökkuşağının rengi insanların suretine yansıtırdım
O zaman kimse üstün kılmazdı kendini
Terk etmek zorunda kalmazdı kimse sevdiğini
Yoktur bir çocuğun acınacak bir yanı
Büyüdükçe acınacak hale gelir her insan
Nefreti, intikamı bütün kötülükleri huy edinir
Bütün güzellikleri yok eder büyüdüğünü sanan insan
Oysa insanlar büyüdükçe küçülür
Kendi darlığında boğulup
Pislik saçar etrafına
Birinin gelip temizlemesini bekler çocukça
Geçte olsa anlar insan
Ancak ölüler temizlenip gömülürler yâda külleri saçılır etrafa
Çocuktur bir çocuğu kirleten
Ve hiçbir çocuk çocukça ortaya atılmış mesnetsiz bir fikrin sahibi değildir.
Ne olur çocukları kirletmeyin!
Kayıt Tarihi : 18.9.2022 00:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!