Ne Olur Bana Yıllar Şiiri - Fahri Bulut

NE OLUR BANA YILLAR
Baharla kuru yaprak oldum savruluyorum,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.
Susuz çölde kum gibi, yanıp kavruluyorum,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.

Savurdu elden-ele, bahtımın rüzgarları,
Lav oluştu akıyor, içimin yanan harı.
Soğutmaz bu yangını, netim Bin boğa karı,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.

Sol yanımdaki yara, azdı sardı bünyemi,
Fırtınaya tutuldum, sanki dümensiz gemi.
Bülbülüm üzgün ağlar, yemez verdiğim yemi,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.

Yar diye bağlandığım, ağ yar oldu sırt döndü,
Minnacık umutlarım, brem brem hep söndü.
Felekle cenge girdim, beni elimden sürdü,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.

Offf çekende lav çıkar, krater oldu ağzım!
Dünya bana sırt döndü, kimseye geçmez nazım.
Küskün paslandı teller, dertli çalmıyor sazım,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.

Aşkım, sevdam değil ki yorgun olan bedenim,
Kader-şans diyenlere, benim nefretim-kinim.
Senden gayri bir güzel, sevmedi inan cinim,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.

Mihricana uğradı, kurudu bağım-bahçem,
Halime güler oldu, benden beter onca kem.
Rızazade, sırtımda taşınmaz yük oldu gam,
Dokunmayın yorgunum, ne olur bana yıllar.
06 NİSAN 2011
FAHRİ BULUT RIZAZADE