Ne Olur Şiiri - Fikret Genli

Sahipsiz bırakma beni buralarda,

Ne olur yapayalnız koma…

Boynumu büker,

Suskunluğa kelepçelerim dudaklarımı.

Bakmam,

Görmeyi bilmeyen gözlerimle…

Körlüğe razı olurum, gönlüm sana açıkken.

Ama ne olur, beni sensiz bırakma,

Ses’siz bırakma…

Bırakırsan hani;

Avare bir mecnun olurum çölde…

Ateşte kavrulan bir yürek

Ayrılık kanına bulanmış gömleğe yüz süren baba,

Sandıkta canını uğurlayan bir ana olurum

Bırakırsan hani,

Her şeysizliğe katlanırım da,

Bir Sensizlik ölüm gelir bana…

Kimsesiz bırakma beni buralarda

Ne olur, başıboş koma…

Çek al beni, yumruk yumruk sancıların içinden

Her biri ölüm,

Her biri ağıt kokan silleler inmesin yüreğime.

“Elveda” diyen namelerle son bulmasın

Hayata doymamış meleklerin nefesi..

Uçurumlar olmasın artık

gönül eşiğimde.

Vurulmasın sen yokken ceylanlar

Ne dağ başında,

ne beşiğinde…

Böyle mahzun bırakma beni buralarda

Ne olur, gözü yaşlı koma…

Rüzgârlar esiyor nefret kokan,

Yüzsüz yürekler geziyor meydanlarda.

Hayatım kumar masasında eyvah,

Kim kazanırsa senden gayrı,

Kaybedeni yok biliyorum,

Benden başka…

Bunca yalan, bunca talan

Ve bunca acı içinde

Sevmeyi öğrettin madem,

Beni koma böyle garip,

Böyle biçare…

Ya al beni,

Ya da…