Ne Oldum Şiiri - Cahit Konut

O gül bahçesinde, bir fidan iken,
Dilberin elinde gül oldum gittim.
Sarraf dükkânında bir cevher iken,
Hurdacı elinde pul oldum gittim.

Serin yaylalardan kalkıp göçülmez,
Güzel yardan hiçbir zaman geçilmez.
Uzak diyarlara bir çöp dikilmez,
Gurbet ellerinde el oldum gittim.

İnat ettim, güçlü ile tokuştum,
Duramadım, haksız ile takıştım.
Her insana, her topluma yakıştım,
Cahil meclisinde lâl oldum gittim.

Değerli sözleri kantarda tarttım,
Hem müşteri oldum, hemi de sattım.
İçine bin çeşit dilekler kattım,
Kâmil insanlara dil oldum gittim.

İçi başka, dışı başka yüzleri,
Yalanına inandırdı bizleri.
Kevenden,* çağşırdan* toplar tozları,
Arının ağzında bal oldum gittim.

Çok sağlam bağladım, bele kuşağım,
Namussuza patlar benim fişeğim.
Düşmanlara sertim, dosta yumşağım,
Hatır bilenlere kul oldum gittim.

Farımaz da, deli gönül farımaz,
Karıncalar kar üstünde yürümez.
Yüce dağların da karı erimez,
Güneş vurdu gene sel oldum gittim.

Balta olur, budakları keserim,
Soğuk olur, sıcaklara küserim.
Densizleşir, bazen deli eserim,
Dağları sallayan yel oldum gittim.

Güneş olur, her tepeye doğmazdım,
Yağmur olur, her toprağa yağmazdım.
KARAC’OZAN; el- avuca sığmazdım,
Çağlar iken durgun göl oldum gittim.

02 Eylül 2014 GÖLBAŞI

*çağşır: Kokulu, çiçekli otsu bitki.
*keven: Dikenli, çiekli bir bitki.