Nezaman ruhum sıkılsa,
Gökyüzünden su boşalıyor,
İnsanların basarak kirlettiği şu toprağa.
Avazım çıktığı kadar bağırmak, haykırmak geliyor içimden,
Bulutlar sesim oluyor o anda,
Bana yapacak birşey kalmayınca,
Geçiyorum karşısına,
Yakıyorum sigaramı,
Başlıyoruz beraber ağlamaya.
O dışarıyı,
Ben de içimi ıslatıyorum bir süre.
Güneş çıkınca senin gözyaşların kuruyorda,
Ben niye ağlıyorum hala.....
Kayıt Tarihi : 30.3.2013 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)