Ne Oldu Bana Şiiri - Ümran Özlük

Ne oldu böyle bana,
Mevsim sonbahar ve
Yaprakların dökülmesi gibi tane tane
Bende dökülmekteyim yaprak yaprak.

Düşlerimi, umutlarımı yitirdim.
Kalakaldım çırıl çıplak yaprağı dökülen ağaçlar gibi.
Ağaç oldum dal dal çiçek açtım.
Meyveye durdum, mutlu ettim herkesi.

Şimdi kendisi için açamadan kuruyan bir dal gibiyim.
Sokaklarda sevimli çocuklar, bazen sessiz yaşlılar
Mahalle başlarında çitlek çiğneyen kadınlar,
İş yerinde arkadaşlar, evde ailem.

Hep sizler için var oldum, olmaya çalıştım.
Ne hüznümü ne de kederimi bildirmedim sizlere.
Ağlarken bile yağmur taneleri sandınız.
Kederken akan gözyaşlarımı.

Gün güneşli bulutsuz havada.
Cama vuran çise gibi düşüyordu,
Yüreğimin derinliklerine kederler.

Hüzün ve kederden dökülen tanelerde bile suladım,
Sarısından alından morundan çiçekleri.
Hele de size devşirdiğim demet demet papatyalar.

Şimdi ne oldu bana?
Soldu gönül bahçem, düştüm yaprak yaprak.
İşe yaramaz oldum,
Rüzgârda kuruyan kırılan dallar gibi.
Kırıldı kolum kanadım, gönül dalım.

Gönlüm isyanda ve firarda
Umudum yok artık benim,
Onlar gibi yeşermeye.
Ve yaşam,
Tatlı masallar gibi çok uzak bana

19.06.2009 GÜRE