Dert olmuştur bana inan!
Ne olacak senin halin?
Hiç olur mu böyle iman?
Aşmış boyu kem vebalin!
Çoktan geçti tövben bini;
Tavuk senden daha ciddi!
Yeter artık bil haddini;
Utandırdın inan ceddi!
Nefs elinde bir kölesin;
Hiç bitmiyor esaretin!
Atin berbattır bilesin;
Olmaz isen şayet metin!
Şeytan üfler, ister nefis;
Yandın demek uysan ona!
Akıl mefluç devrede his;
Emri veren odur sana!
Uyarırken onca vaiz;
Tınmıyorsun zerre kadar!
Bu gafletin olmaz caiz;
Cennet değil billâh şu dar!
Gemle biraz arzuları;
Na-meşru’a verme geçit!
Tahattur et müthiş nar’ı;
İradenle tut yuları!
Hiç özenme hayvanlığa;
Olamazsın onlar gibi!
Geç hakiki insanlığa;
Değil isen şayet gabi!
Gerçek huzur Mü’minlikte;
İman edip kazan onu!
Son durağım Mü’minlik de;
Güzel halle kapa sonu!
Abdullah Toroslu
22.08.2011-Türkiye
Kayıt Tarihi : 22.8.2011 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)