Son yazın
son çiçeğe
durduğu bir gece vakti
araladığın kapından
süzüm süzüm süzülen
güzel sohbetlerle
tanıdım seni..
İnsan
güzel olan şeye
çok çabuk alışırmış meğer
ben de
ne çabuk alışmışım sana
ve
güzel sohbetine...
Ruhundan ruhuma aktardığın
gıdalarla beslendim.
Canından canıma akıttığın
sularla giderdim susuzluğumu
Seni yaşadım
Beni yaşattın
Bir damlacık
“Bişey” verebildim mi sana?
Verdimse ne mutlu
Ne mutlu bana
Ne mutlu bana.
Kayıt Tarihi : 26.4.2007 04:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
son yazın son çiçeğe durduğu bir gece vaktiydi.. Issız bir sokakta rastladım sana.. Uzaktan bakınca sanki yıllarca tanıdığım birisi gibiydin.. Yanına yaklaştım usulca. Konuşmak istedim, cesaret edemedim.. Tam yanından sessizce geçip gidecektim ki, bana seslendin.. Büyüleyici bir sesin vardı, dokunaklıydı..Belli ki bir öykün vardı.. Belli ki yaşanmışlıkların ve yaşanmamışlıkların vardı... Belli ki, söyleşeceklerimiz vardı.. Hepsi, işte hepsi, sadece bu kadardı....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!