Ne Mutlu Şiiri - Şahbettin Uluat

Buğday başağına, nar tanesine,
Bakıp dersler çıkarana ne mutlu.
Buğdayı, narı saran kabuk gibi,
Kutsal özeli, sarana ne mutlu.
*
Varlıkları birer birer yoklayan,
Her varlıktan cilt cilt kitap okuyan,
Pek çok şeyi, hiç sormadan anlayan,
Bilmediğini sorana ne mutlu.
*
Kapılmadan nefsinin rüzgârına,
Çarpmadan benliğin sert duvarına,
Bilim, sezgi, aklın sınırlarına,
Öz çabasıyla varana ne mutlu.
*
Kinini kapıda koyup girene,
Hırsına saz gibi akort verene,
Aşkını bir pınara çevirene,
Susuzları sulayana ne mutlu.
*
Kırmadan, dağıtmadan anlayana,
İncitmeden, yormadan anlatana,
İnsanı mücevher gibi tutana,
Düşürmeyen, kırmayana ne mutlu.
*
Empatiyi kuşanıp kavrayana,
Özümseyip huy edip yaşayana,
Ötekini her zaman anlayana,
Öz beninde kalmayana ne mutlu.
*
Yanıltırken bunca dünya telaşı,
Teknoloji, konfor, oyun, uğraşı,
Her yerde renk, dil, ırk çıkar savaşı,
Takılıp kaybolmayana ne mutlu.
*
Her canlıdaki güzeli görene,
Her muhtaca el ve omuz verene,
Emanetini sağlam götürene,
Çürütmeyen, bozmayana ne mutlu.
*
Gündür geçer, yoldur, biter tükenir.
Her insan menzile, sınıra gelir.
Zaman değişir, yer değiştirilir.
Takılmayan, kalmayana ne mutlu.

05.01.2011 10.10