Ne lüzum var Şiiri - Mücahit Karaçınar

Atın ağları, limanlar yüklü, limanlar sefih,
Tuttu övün, tuttu sevin,
Küçük, masum ve derin kalplerin,
Bilir misin içinde ne ağrı var.
Atın küllerini, kızıla dönsün kalemler!
Satır satıra dönsün desende,
Yol almış yelkenleri,
Dertle boğmaya ne lüzum var.
Sayfa sayfaya düğümlü,
Her dörtlük uçurum, her dörtlük zulümlü,
Alemler perişan saf tutmuş izlere,
Kora, su olmak varken,
Lav olmaya ne luzum var.
Dil ah dil!
Dökse içini umman denizlere,
Kalp zifirden, kinden, kederden temizlenecek.
Her şarkıda bir alemin kurşunu,
Kaç tane yüklü bellekte,
Kulak dinler, kalp tastik eder, alem yaşar.
Alemin üstüne alemler katmaya,
Ne lüzum var.
Neme gerek dillere bal sürmek,
Acıyla kanmışız yanmışız zaten.
Nurun ışığından uzak bir kuytuda,
Kalmışız zaten.
Benim sözüm denizde kum
Kalpte kin, dilde kurşun,
Sıkılacaksa evet!
Suçluyum...