Ne Leyla’ya Ne Şirin’e Şiiri - Emre Yapıcı

Bir zülfü güzel gezermiş bu yörelerde,
Görenler benzetirmiş gül cemalini kamere,
Derler ki gülümsemesi bile bedelmiş Leyla’ya Şirin’e,
Bülbüller bırakırmış gülleri, şakırmış bu kaşı kaleme.

Ey güzel! Akıp giderdim bir nehir misali tüm ellerde,
Şiirler söylerdim Ferhatlara, Şirinlere, aşkı bilmesem de,
Bir garip yolcu idim gelip geçecektim senin yörenden de,
Gül cemalini görmeden, sana meyletmeden önce.

Aşkından divane eyledin beni bu garip illerde,
Mecnun değilim ki gözyaşımı dökeyim çöllerde,
Oturup düşünürüm hayalini, sadece kendimle,
Dökerim derdimi alıp götürsün diye bu çağıldayan dereye.

Ey gönül! Bırakmazsın muradını koşarsın peşinde,
Anlamazsın bu maral sadece hayallerde, düşlerde,
Lokman neylesin senin bu garip derdine,
Bilesin ki ecel merhem olur ancak bu yaralı haline.