Ne kötüymüş insanın kendiyle savaşması.
Her vurduğunda kendinin vurulması,
Kendi ateşinde yanması.
Önce kavrulması,
Sonra küllerinde savrulması.
Ne büyük çaresizlikmiş kendinden kaçması.
Nereye gitse o yerde kendini bulması.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta