Ne kötüymüş insanın kendiyle savaşması.
Her vurduğunda kendinin vurulması,
Kendi ateşinde yanması.
Önce kavrulması,
Sonra küllerinde savrulması.
Ne büyük çaresizlikmiş kendinden kaçması.
Nereye gitse o yerde kendini bulması.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta