Ne kimse ilk tanıdığımız gibi, ne de dünya aynı yerde durur;
Ya menfaat rüzgârı esiyor, ya da kalpler birden değişip savruluyor.
Keşke diyorum, keşke: bu zalim değişim mevsimlere kalsaydı,
O zaman bu denli yorgun, bu denli güvensiz olmazdı hiçbir ruh.
Ben o gülen yüzün ardına saklı, gecenin gizli tanığı,
Yatmadan önce zihnimde dönen, binlerce düşüncenin sanığı.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta