Ne Ki Şiiri - Emir El

Ezilen parçalarımda bir güneş
Sıcaklığına bedenlerime aktarıyor
Canımı acıtıyor kafamı çeviriyorum
Sana geliyorum belki de kelepçe bedenimde değil sen de
Sana tutsak olmakla özgür bedenim

Kalbim ırmaklara akıyor
Gökyüzünün yansımasıyla rengini buluyor
Silik renkler istemsiz renklere doğru
Hayır rengim bu olamazdı çekil üstümden izin ver
İzin ver ki ruhum bedenimin kelepçesinden kurtulsun

Çek bakışlarını dayanamıyorum
Kafamı aşağı da çeviremiyorum
Nereye bakıyorum ki
Kimi görüyorum
Gördüğüm
Silindiğim
Elime alıp itip gerdiğim
İstemiyorum dalgalarını
Vurma kıyılarıma olmaz anlarlar
Geçmez izler sonra
Yosun tutar anlarlar
Anlamasınlar
Anlarlarsa ölürüm
Belki de yeniden doğarım ama
önce ölürüm.