Ne Kalmakta Gözüm Var, Ne Gitmeye Yüzüm Var

NE KALMAKTA GÖZÜM VAR NE GİTMEYE YÜZÜM VAR

Dünya benden usandı, ben dünyadan usandım
Ne kalmakta gözüm var, ne gitmeye yüzüm var
Onca sene yanılıp, hep onu vatan sandım
Anladım ki o gurbet ve hicrete lüzum var.

Belli değil göç vakti, ona göre davransam
Hiç ummadık bir anda, sevk ederler sılaya
Eğer gaflet edip de, daha müddet var sansam
Emir ani gelir de, girer başım belaya.

Su köprüyü bölmeden, kavramadım olayı
Ayak suya erince, yanılgımı ettim derk
Şu dünyayla yapınca, onca sene balayı
İstemiyor gafil nefs, maşukunu etmek terk.

Sefer mecbur velâkin, yok gönül’ün gidesi
Çünkü korkar mahşerde, Hakka hesap vermekten
Bunu bilir yine de, gelmez kulluk edesi
Lakin zahmet çekmeden, bahis açar ermekten(!)

Cihan, cihan olalı, hiç görmedi şu hali
Hayâ eder ins can’ın, gittikleri yollardan
Yaşatırken sakinler, ona onca muhali
Nasıl şekva etmesin, dine uymaz hallerden?

Bozup önce biz bizi, sonra bozduk zemini
Ne gariptir ardından, şekva ettik durumdan
İğfal edip güzelim, bakir arzın demini;
Özrü bile çok görüp, medet umduk yorumdan.

Ben dâhil kahir âdem, yazık ettik dünyaya
Şimdi de kaçmak için, yurt ararız bozacak
Eğer atsak kapağı, biz Merih’e ve Ay’a
Onlar da bu arz gibi, şu halklara kızacak.

Ayak geri gitse de, ahret yolu bir kader
İster üzül ister kız, bu sevkiyat olacak!
Madem öyle ey nefsim, çekme boşa sen keder!
Sorup öğren o Rabbin, nasıl razı olacak!

Cihat ŞAHİN
17.07.2020-İZMİR