NE KADINLAR TANIDIM...
Ne kadınlar tanıdım...
Çocuk ruhunu içinde yaşatan,
Saçının tellerinde yıldızları,
Yüreğinde tükenmez bir pınar taşıyan.
Gözlerinde duruluğun simyasını barındıran kadınlar.
Ne kadınlar tanıdım.
Boyunu aşmış hayat yükünü omuzlamış off demeden,
Kan ter içinde kalsa da gülümsemeyi yüzünden eksiltmeden,
Yüreğinde buram buram kokan bir bahçe saklı,
Yeşilin anavatanı gönlünün süruru,
Anneliğinin kutsal seciyesinden.
Ne kadınlar tanıdım.
Yorulmak nedir bilmeyen,
Taşı sıkıp aş edip ocağını tüttüren,
Heybesine sabırdan azığını koymuş,
Saçları okşanmaktan mahrum olsa da,
Emekleriyle yüzünü süsleyen.
Ne kadınlar tanıdım...
Hayatın içinden gelip geçtiler.
Ne kadınlar tanıdım...
Hayatın sefasını sürmeden veda ettiler....
Döndü DLGR
Kayıt Tarihi : 10.1.2024 21:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!