Ne kadar kaçsam üstüme geliyorlar…

Sanki
Bir kâbus gibi
Hangi lisanı
Konuşsan anlaşılmıyor
Her ne kadar
Sessiz kalsalar da
Bildiklerini yapıyor
Kırmamak adına
Her ne yapsan ve hatta
Sabırla günü kaparsan olmuyor

Bazen
Soruyorum kendime
İyi niyet ve samimiyet
Niçin bu kadar basit görülür
İnsan denen muhatap
Her fırsatta samimiyetsiz
Olmaya namzettir
Suçluluk karşısında
Başını öne eğmesi,
Boynunu bükmesi
İçini acıtsa da çare olmuyor

Yani
Bir hayatı huzur içinde
Yaşamanın azminden
Ve hassasiyetinden alıkoyuyor
Günlerce düşünmek
Ve hatta çare adına planların
İzlerini sürmek yetmiyor
Başını yastığa koyunca,
Her dert ve müşkül başına üşüşüyor,
Ya Rab sen bilirsin yetiyor

Ceht,
Cehaletle buluşunca
Asabiyet ve hesapsızlık
Açık seçik durunca ortada
Hata etmek,
Edebe bürünmek
Ve bazen de geri çekilmek
Düşüyor kalbi olana
Yapboz misali
Ne kadar ikaz ve ihtar etsen,
Ekmeğin hatırına
Sukut etsen yetmiyor ona