Ne kadar hüzünlendim ölüm soğukluğumdan, ...

Ne kadar hüzünlendim kendi soğukluğumdan
ve fark ederken bu bütün sosyalliğim içimdeki yalnızlıkken,
ölüm soğukluğundaki yalnızlık.

Ne kadar hüzünlendim kendi soğukluğumdan,
hayatta bir kağıt bir kalemden başka içimi neye dökebiliyorum ki?
ve beyaz camın donakalmışlığında nasıl bir sıcaklık var ki beni içine çeken?

Ne kadar hüzünlendim kendi soğukluğumdan,
kelimelerin arasında kimsenin bilmediği göz yaşlarım,
sadece cümlelerin bildiği.

Ne kadar hüzünlendim bu akşam,
kendi soğukluğumdan ancak mısralara anlatırken şu anı,
tüylerim diken diken olmaktan öte, bunu daha nasıl anlatabilirim,
sözcükler dilimde dönmüyor ki bu soğuklukta...

Ne kadar hüzünlendim kendi soğukluğumdan,
bir yalnızlıktan başka varlığım neyi anlatır herhangi birine,
her hangi birine ölüm soğukluğumdan başka neyi anlatabilirim..