İnanmanın hiç bir ehemmiyeti yok
Gerçekliliği
Gibi
Kaybolmanın diyarı
İcabı
Tuturmuşuz
İşte bir yol gidiyoruz
Ne arkası belli nede önü,
Var ya işin ucunda şu
Belki
Kırmış belimizi
Oturtmuş inmeler beynimize
Kalıplar içerisine
Sokmuş,
Sanma
Ki
Dönebiliriz
Ne sağa nede sola,
İçimizdeki özlemler arzulara
Teslim
Ne kadar ekmek
O
Kadar
Köfte misali,
Yazılmış
Çizilmişliğe mahkum,
İstediğini
Sor
Cevabı
Meçhul
Arama boşuna
Bulmak imkansız
Ne altta nede üstte
Yüreğimizin dışında...
* Berlin, 24.01.2021 *
Talat Özgen
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 24.1.2021 14:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!