Hava gibi
hava da boran
şıvgın yağmurlar gibi
okyanuslar da huzursuz
kıyılara vuran dalgalar
toprağa erince anca
sukut bulan yağmurlar
toprak gibi
hem ana hem baba
kardaş ve arkadaş
ve ki ölümün umarsız kaldığı
toprakta
ışkınan nergiz sümbül
gül ile karanfil
deli yetme papatya
gelincik nöbetlerinde
tüm çiçekler
seni benden
usanmadan bıkmadan daim kıskanan
gece gibi
gece de ki ay
doğan her gün de
güneş gibi
sevdim...
Daha ne kadar
sevmeliydim seni..?
Kayıt Tarihi : 11.3.2019 00:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tanel Canayak](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/11/ne-kadar-57.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!