Sevdanla duyduğum sevgin kadar,
Bir ana, bir baba yada yarim kadar,
Kıştan sonra gelen ilkbahar kadar
Seviyorum seni canımın içi kadar
Bir ulaşılmaza duyulan hasret kadar
Bir sevgiye verilen şefkat kadar
Bir türlü ölçemedim bilmem nekadar
Hangimiz daha çok seviyor ölene kadar
Ara sıra kırıyoruz birbirimizi o kadar
Ama biliyoruz sevgimiz mezara kadar
Her gün sorsakta sevgimiz ne kadar
Hep söylüyorum en az bin katı kadar
Gözlerine bakınca küçük kaçamaklar
Oysaki gerçekler gözbebeğinde yatar
Bakamazsın doyasıya ölene kadar
Eşim, canım, sevgilim, diyecek kadar
Seni hayata sıkı sıkı bağlamak kadar
Aldığım hiç zevk yok inan bu kadar
Sana, babana, kardeşine ve ablana
Düşünmedim hiç ısınacağımı bu kadar
Bazen canını acıtsada inan yokluğun
Yanında olsam inan geçer biliyorum
Bilmediğim tek şey buysa bekliyorum
Seviyorum derken neden bu hüzün
Belki sevgimizi paylaşmak isterdin onunla
Yaşatamadık ona bu mutluluğu sağlığında
Baban bilse, kardeşin izlesede mutluluğunu
Onuda anıyoruz kabri nur olsun.
Kayıt Tarihi : 25.11.2006 18:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!