Ne ilginç dimi? Şiiri - Güray Barın

ne ilginç dimi,
seninle biz aynı şehirdeyiz.
ama aramızdan bir kıta geçiyor,
geçsin mühim değil.
ve biz yakınlaştıkça,
uzaklaşıyoruz birbirimizden.

ne ilginç dimi?
kafeler, barlar, meyhaneler kapalı.
açık olan bir marketler, bir de tekeller,
65 yaş üstü için;
sokağa çıkma yasağı var
ama korkacak bir şey yok
dışarıdan kimse anlamıyor,
yüreklerimizin yaşını.

ne ilginç dimi?
havalar, bu günlerde çok güzel,
üstelik güneş de bir farklı batıyor.
bilmiyorsun ama
henüz karantinaya alınmadı yüreğim.
ve hala sana şiir yazmakla geçiyor,
sancılı, uzun günlerim.

ne ilginç dimi?
sana kaç şiir yazdım,
sayısını allah bilir
ancak, hiçbirini okuyamadım.
bu “içimde kanayan bir yaradır.”
o halde sana
şiir yazmakta birdir,
okumakta.

ne ilginç dimi?
insanları bağlayan, sevgi değilmiş
sevgi bir sebepmiş.
kimse bir sebep için kalmaz,
ve kimsede bir sebeple gitmezmiş
bir şeyler hep birikirmiş.

ne ilginç dimi?
gitmek için onca sebebim vardı.
ama sen bu şehirdesin
ve sırf sen bu şehirdesin diye
bu şehir, bu deniz, bu gün batımı güzel.
tek sebep bu iken,
ben kaldım.
 
ne ilginç dimi?
sen varsın diye var bu şiir.
ve sen bu şiirden, benden,
bir yaz günü kadar sıcak,
bir yaz günü kadar sevilen
şu yüreğimden habersiz,
bir ağacın gölgesinde,
kitap okuyorsun.

ne ilginç dimi?
o ağacı ben ektim.
o kitabı ben yazdım.
sırf sen o toprağa oturacaksın diye,
etrafını çimlendirdim.

ve o ağaç senin için büyüdü,
o kitap sana yazıldı,
o çimler senin için çıktı.

asıl ilginç olan ne biliyor musun?
ben ve benimle beraber tüm doğa,
sırf senin için çalıştık,
ve senin hiç haberin olmadı…