Ne içimdeki şehre ne de içinde bulunduğu ...

Ebrar Doğan
20

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Ne içimdeki şehre sığabiliyorum, ne içinde bulunduğum şehre
Tenhalığın yarattığı öfke birikiyor dudaklarımda
Çığ gibi çoğalıyor bir kavganın gürültüsünü büyütüyorum sanki göğsümde
Bir zaman dilimine sıkışıp kalmışım, kıvranıyorum.
Güneş göz bebeklerimi ısıtıyor.

Akşamın kederli soğuk kollarına bırakıyor kendini ruhum

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta