Gönül gözünü kaybeden insanlar,
Ne hikmeti görür ne de ibreti.
Kullar namusu kaybederse canlar,
Ne hikmeti görür ne de ibreti.
Hikmete erişir Allah'ı anan,
Ruh bizlere candır Hak ise canan.
İnsan hayayı kaybederse inan,
Ne hikmeti görür ne de ibreti.
Ağlayanın Hak göz yaşını siler,
İnanan yalnız Hak'tan yardım diler.
Ardan yoksun olan sözde kimseler,
Ne hikmeti görür ne de ibreti.
İnancı olan kimse sözü dinler,
İnanmayan insan sözden ne anlar?
İnancı olmayanlar var ya onlar,
Ne hikmeti görür ne de ibreti.
Yusuf ateşte yanıp pişer hamlar,
Gönülde var ise kırılır camlar.
Hakikatten uzak olan adamlar,
Ne hikmeti görür ne de ibreti.
Kayıt Tarihi : 10.7.2024 09:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!