11-12 yaşlarındaydım.
Komşumuz Zeynep teyze tatile giderken çiçklerini sulamamız için anahtarını bize bıraktı.
Bunu duyan üç kankam ''hadi anahtarı al da Zeynep hanımın neleri varmış bi bakalım''
dediler.
Ben de aldım.
Gizlice Zeynep teyzenin evine girdik.
Uzaydaymışız gibi hareket ediyorduk.
Önce aynalı ayakkabılıktaki saç spreyini gördük.
Yanında duran ince dişli tarakla saçımıza krepe yaptık.
Sprey sıktık.
Krepe yaptık.
Sprey sıktık.
Birden bire sprey ve krepe savaşına başlamıştık.
Yani saçımızın her tarafını zorla krepe yapıp,sprey sıkıyorduk.
Sırayla ve kendiliğinden üçlü grup oluyorduk.
Herkes nasibini alıyordu.
Ve bu işi gayet sessiz yapıyorduk.
Uzaydaymış gibi.
Sprey bitince savaş ta bitti.
Sonra yatakodasına geçtik.
''Zeynep hanımın kımızı ruju da varmış''diyerek
olabildiğince koyu bir makyaj yaptık.
Çok güzel olduk.
Rock yıldızlarına benziyorduk.
Daha sonra diğer odaya geçtik.
Üstünde dantel örtü bulunan oymalı bir sandık bize bakıyordu
Açtık.
Üstte kesme vazolar vardı.
Duruş şekillerini ezberleyerek çıkarttık.
Alttaki fotoğraf albümlerini aldık.
''Zeynep hanımın gelinliğine bak''
''Zeynep hanımın saçına bak''
''Zeynep hanımın ayakkabılarına bak''diyerek
sessiz kahkahalar atıp yerlere yattık.
Ama uzaydaymış gibi.
Albümler bitince sandığın dibindeki dantel,örtü gibi şeyler ilgimizi çekmedi hepsini ezberlediğimiz gibi yerleştirdik.
Ve salona geçtik.
Taş okey oynadık.
Taşlar bizimdi.
O zamanlar uygun bulduğumuz her yerde taş oynardık.
Oyunumuz bitince sessizce ve gizlice evi terkettik.
Yaptığımızın çok ayıp olduğunu bildiğimiz için olsa gerek
kendi aramzda bile bu konudan hiç bahsetmedik,adeta unuttuk.
Unutmuştum.....
//Kenarı sararmış bu fotoğraflar
Acaba hangi yangından kaçırıldı
Geçmiş yangın gibi kül ediyor anıları
Hatırlananların uçları yanık
Yarısı silik
Ya yaşayanlar....
Kaçı kurtarıldı
Zaman yangın gibi yok ediyor canları
Özlüyor insan özlüyor değil mi? zamanla
Şimdi çocukluğuma tanık
Hatalarıma gözü kapalı kaç teyzem kaldı.
Anlat bana anlat huyumu suyumu
Tatmadan yokluğunu
Dök bütün çocukluğumu
Kendimi tanıyayım.
Kayıt Tarihi : 20.9.2006 17:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Okurken, yüzümdeki gülümsemenin her zamankinden daha çok çizgi oluşturduğunu söylemeliyim.
Bir misyonu yerine getirmek adına; İçimizde kalmayı başaran son linsan kırıntılarını ölümsüzleştirebilmekti yazmak..
Kaleminize sağlık.
Mutlu kalınız.
TÜM YORUMLAR (2)