Ne Günler Vardı Şiiri - Mustafa Can

Geçmek bilmezdi, karanlıktı,
Ölümlere bulanmıştı, geceler.
Islıktan irkilip, korkardık,
Yerinden hoplardı yüreklerimiz.
Bir kedi kadar ürkektik,
Ne günler vardı ömrümüzde,
Ne hasretler büyüdü içimizde.
Gençliğimize karıştı çocukluğumuz,
Bazen gözü pek bir delikanlı,
Bazen de anne şefkatine hasret,
Mağrur ve hüzünlü çocuklardık.
Anlamak zordu, bizleri
Tütün tarlalarında, ay ışığında
Tane toplardı karıncalar,
Okşardı yüzlerimizi hafif rüzgârlar,
Farkında olmadan dalıverirdik,
Beklerken umutla sabahları.
Ölümler feda edilmişti uğruna,
Şafağa gebe duran gecelerin.
Eyvah! , yarım kalmıştı her şey,
Herkes bir başına,farkındalığın
Ne günler vardı ömrümüzde,
Ne hasretler büyüdü içimizde.

17.08.2006