Ne Gerek Var Ki Şiiri - Mehmet Cihat Üstün

Bahar gelecekse kıştan bellidir
Fal açıp bakmaya ne gerek var ki
Cahil olanlar da dıştan bellidir
Kalıba sokmaya ne gerek var ki

Pusula bozulmuş bilmez rotayı
Mubah da saymıştır kendi hatayı
Tüketmiş akıldan yana kotayı
Nasihat çekmeye ne gerek var ki

İçi boş öterken, benzer davula
Belagat boşayıp dönmüştür dula
Aldanıp böyle bir cühela kula
Dost hatrı yıkmaya ne gerek var ki

Hakikatin adı olunca çile
Riyaya amade olmuş kul köle
Yalanla ruhunu döndürmüş küle
Bir kibrit çakmaya ne gerek var ki

Riyakâr sözlerle kalbe seslenir
Duygusal sömürü ile beslenir
Uğraşma boşuna sanma uslanır
Boynunu sıkmaya ne gerek var ki

Şeytan ile kurmuş belki yarını
Kaçırır sömürür hep ayarını
Timsahtan aldığı gözyaşlarını
Yüzüne dökmeye ne gerek var ki

Nasibine düşmez pay hakikatten
Akıldan bî-haber ve hürriyetten
Beynine kelepçe vurulmuş zaten
Pranga takmaya ne gerek var ki