Bütün yolcular tanıdık Gelenlerde O ürkek mutluluk Gidenlerde Bir çelişkili hüzün Ellerimi zor tutuyorum Deli akan bir nehir gibi Akıntıya bırakmak istiyor Kendini Bütün gidenlere El sallamak istiyorum Bütün gelenlere sarılmak Göz yaşlarımı İçime akıtmayı öğrenemedim Birkaç damla oluyor Gidenler için mi? Kalanlar için mi? Karışık Bu gün sevgililer günüymüş Ellerinde Bütün çiçekleri Koynuna alan Bir şiirle gelmeliydi Olmayan sevgilim Dağ yamaçlarındaki Ovalardaki Hatta bir evin balkonundaki Karanfilleri bile Kucaklamalıydı Ellerindeki şiiri Siz uçurumun dibindeki Çiçeği bilir misiniz? O eşsiz güzel çiçeği Erişilmez görünen O çiçekte olmalıydı Bütün otogardaki İnsanlar tanıdık Giden gelen Bir çelişkiyle Karma karışık Sevginin özlemin İnsana en çok Dokunduğu an Ve mutluluğun Bu gün sevgililer günü Niye gelmedin Olmayan sevgilim Uçurumun dibindeki çiçeği Almaya gittin de Orada mı? Kaldın Bunu sitem say Bir sen değilsin tanıdık Ne gelensin Ne giden… Jale KESKİNKILIÇ 25-7-2011
Jale KeskinkılıçKayıt Tarihi : 25.7.2011 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Etkilendiğiniz şiiri de okumuş oldum... Normal bir durum, gerçekten etkileyici bir tema, hoş bir anlatım...
Sizin şiir... 'Olmayan sevgilim...' Şiirin teması bu... Yoksa yoktur denemezse de... Çünkü var... Gelmese de var... Şiir okuyan, ama gerçekten okuyan anlayabilir...
Baştan sona 'kısa dizelerde' harika bir anlatım... Çok sevdim şiiri... Ve 'tam puan+antolojim' desteği ile tebriklerimi sunarım...
Saygılar, selamlar Jale Hanım...
Asırlardır bir otogardayım,
Biletim yok, kimliğim de…
Bekleyenlerim nerde,
Gidecek bir yuvam var mıydı,
Neden burdayım,
Cevabı olmayan binlerce soru…
Umudum zamana direndikçe buralıyım,
Belki de birini bekliyorum,
Bekleme salonunda öğrendim,
Gözyaşlarımı içime akıtmayı…
Hergün yüzlerce vedanın,
Binlerce kavuşmanın sessiz tanığıyım,
Tabloda benden başka herkes var,
Ne kavuşuyorum, ne vedalaşıyorum,
Otobüslerin camlarında tanıdık gülüşler aramak
Yoruluncaya kadar el sallamak, ağlamak...
Bir kadın kokusunu bekler gibi telaşlanmak
sarılmak, misafir etmek gülen gözleri...
ne kadar çok istedim bugün
İnsanım çünkü.
Hiçbir yolcu tanıdık değil,
Kimseye ait değilim ben de,
Kime sallayacağım ceplerime sığınmış ellerimi…
Hani bazen çare çığ altında,
Zaman donar, iç sesimiz üşür de
Olmayacak kavuşmaların,
Gelmeyecek yolcuların…
hayaliyle tükeniriz peronlarda...
İyi ki, gözyaşlarımı içime akıtmayı öğrenmişim,
Yoksa nasıl cevaplardım onlarca soruyu
Bu soğuk bekleme odasında.
Bugün yolcular bir başka telaşlı,
Çiçekler yağıyor heryerden
Meğer bugün sevgililer günüymüş…
14 Şubat 2005
İbrahim Eroğlu
Bu güzel şiir benim ilhamım olmuştur.İbrahim beye teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (2)