Ne garip varlık ah! şu insanoğlu

bizler
primer hayatın;
sekonder insanlarıyız
anne karnındayken
daha nefes almadan
yaşamak gibi radikal kararlar almışız ziyadesiyle pişmanım

ceset gibi kokuyorsun
ey yaşamaya dair tüm sevinçlerim bir saksıya koysalar sizi
ölüm varya ölüm
o bile kıskanmaz

melek olmak gibi
bir seçenek sunmuşken tanrı ama olur mu?
kim iradesiyle yaşayacak dimi

aklınız varya
ortasına mum diksem;
bırak dibini etrafını aydınlatmaz etrafını öyle bir salaklıktır bu dünyaya aldanmak

siyah - beyaz nostaljik fotoğraflar istanbul’da kırmızı tramvay
taksim falan
iyi güzel tabi

peki ya gerçek neresi?
balat mı demeliyim
yoksa bağcılar mı?
at kendini şu binadan
yere düşmezsin korkma
burada kaldırım başına 300 insan düşüyor muhakkak tutar birisi seni
-bunca geçen zamana
-edinilen tecrübeye ne demeli?

-öteki tarafta bulaşık yıkatmıyorlar

lan hadi oradan ne yapacaksın
cennetten yirmi dönüm arsa alıp onu mu ekecen? hayalin ne?
yirmi inekli mandıra mı nedir yani?
bu kadar basit olma olma
tanrı bile gülüyor şu an sana
biraz gizemli ol huriler takılsın arkana

biraz da soğuk ol
cehenneme girersen dengelersin ısıyı bir kaç zebani arkadaşım da var güzel yer ayarlatırım
bir doksan karyola
küçük bir komidin
ha bir de kitap

sıkıldıkça okursun ısıyı dengeler kusura bakma çok seçenek yok gümrük geçirmiyor her kitabı kuran tevrat incil
ha bir de davut peygamberin kitabı var ama incedir biraz çabuk biter

zamanın çok
hatta rivayet o ki nihai alemdesin zamanın sonu yok
hah!
bu ne absürt bir yaklaşım ey insanoğlu zamanın sonu yoksa
zaman kavramını düşlemek
ulan!
hangi akla hizmet bu

neyse neyse çok uzatma işte
al birini git
birazdan bir kaç haddini bilmez gelir dil uzatır
bu ne saçma şiir der

inceden uza sen
ben yokluğunu belli etmem

ha bu arada unutmadan
adın neydi yavrum

-insan