Ne Garip Şey Yaşamak

Ne garip şey yaşamak
Ölümle inatlaşırcasına
Bazen deli dolu olmak birbaşına
Bazen yalnızları oynamak bir sokak ortasında
Ama çoğu zaman yitik bir türkü tutturmak
Hayatın ta orta yerinde
Şehirlerarası bir otobüste camdan dışarıyı seyretmek
Kimi zaman
Geride kalan her metrede bir yanını bırakmak
Sonra otoban gişelerinde fındık,fıstık satan çocuk olmak
``Abi fındık,çerez ister misin? ``demek kamyon şoförlerine
Ve her defasında terslenmek
Sert bir yüz ifadesiyle
Yol ortasındaki çizgileri sayarken
Ölümü düşünmek biran
Ne garip şey yaşamak

Kendini kaybetmek Gavurdağ tünellerinde
Karanlığı hissetmek birkaç dakika olsa da
Sonra dönüp Gavurdağ``a haykırmak
Avazın çıktığı kadar
Sende yalnızlığı oynuyorsun başı dumanlı dağ
Kimler geldi geçti buralardan
Ne Fatihler gördü sarp yamaçların
Birtek sen kaldın aynı ihtişamınla
Birde rüzgara tutsak bulutlar

Ne garip şey yaşamak
Ölüme gittiğini bile bile her an
Daha bir hızlanmak
Nereye kadar?
Sonra düşünmek geçen günleri
Çocukluğunu düşünmek
Sanki hiç yaşamamış gibi
Hiç duymamış gibi ağaçların rüzgarla dansını
Yaprak hışırtısını
Dalgalarla konuşmamış gibi ayışığında
İki kaya arasına sıkışıp uyumaya çalışırken
Duymamış gibi dalga seslerini
Ne garip şey yaşamak
Yaşamamış gibi yaşamak...