Ne Garip Bir Hayatı Soludum

Çok büyük bir şiir yazacağım…
Harflerde herkes kendini arayacak…
40 yıllık ömrümün her satırında olanlar…
Sende dâhil heybemi karıştıracaksınız…
Acaba nerede ben varım diyeceksiniz…
Uzun şiirimin en kısa kelimesi bile sizden bahsetmeyecek…
Ne doğduğum sokaklardan, nede unutulduğum garlardan…
Hatta sen çok hırslanacaksın…
Ama göremeyince Ankara’yı treni, garı…
Anlayacaksın gerçekten “çok büyük bir şiir” birine yazılmadı…
Şuan karar veriyoruz okurlar, şiir kimden bahsetsin…
Kah annem geliyor aklıma, kah babam…
Babam…
Vay babam hiç anlaşamadık…
O başka devrimlerin adamı ben başka ülkülerin yoldaşı…
O Ankara caddelerinde polislerin kovaladığı bir KESK’li…
Bense o sokakları arşınlayan serseri…
Hiç dönmedi yolundan…
Bense çok sırt cevirdim sapaklardan…
Ve Annem…
Annem bir gün balkondan bana baktı…
Hiç unutmam…
Gidiyordum bilinmez bir yolculuğa…
Belki de bir daha dönmeyecektim…
Ah benim taş kalbim ne olurdu dönsen sarılsan bir kez daha…
Sanki seni başka getirecek otobüs yoktu…
Ulan zor tutuyordum kendimi…
Bir okul bahçesi mavi önlüklü kardeşim…
Bana baktı...
Hadi be lan…
Film gibi bir şiir değil mi..?
Arıyorsunuz kendinizi…
Varsınız merak etmeyin…
Ben ve tek başıma kaldığım gecelerde…
Çok uzun yolculuklar yaptım…
Sayfalar cevirdim, kendimi aradım…
Yoktum, bedenen varken üstelik…
Kimsesizler koğuşun da bir ranzanın alt kısmında…
Karşım Cudi, yanım Kabar…
Bak dikkat ettin mi hala daha sen yoksun…
Okuyorsun ve kendini bulamıyorsun…
Bir gün annemin bana veda ettiği balkonun önüne geri geldim…
Hava kısık karanlık bavul elimde…
Bekleyenim yok…
Çıktım merdivenleri…
Gidişimde ki hüznün yerini Denizhan almış…
Vay kerata yerimi doldurmuş…
Kayıp amcasının Asyalı yakışıklısı…
Ne güzel değil mi okuyorsun ne vakit beni yazacak diye…
Hemen diyemem ki beni bir yetim gibi Ankara garın da bıraktığını…
Şimdi ayıp olmaz mı uzunca raylara, beklediğim saatlere…
Yazsam bir anda beni bıraktı diye…
Dur hele sana gelmeden daha ne hikayeler var bu şiirde…
Bir gün sen daha yoksun…
Bir ağrı var sol tarafımda…
Bir düştüm dispansere…
Dediler yok sende yaşamak, fazla ömürde…
Vay be…
Ne garip bir hayatı soludum…
Çok uzun bir yolculukta indim veda ettim otobüse…
Çok zordu atlamam çok koltuklu götür geçten…
En daha zoru sana son kez bakmak….
Aman yine sana dönüyor ibre…
En iyisi burada bitsin…
Olduğun yerde sen mutlu ben düşlü…