Sokakta minik kedi soğuktan üşüyordu
Biraz biraz yürüyor ilerde düşüyordu
Yardım etmek istedim minik kalbi çok korktu
Yaklaşmaya çalıştım boş yardımlara toktu
Oturup düşününce farkım ne ondan diye
Çabalayıp durdum ben ödün verdim hediye
Dünya iyilikten çok kötülükle dolmuştu
Benim küçük yüreğim günden güne solmuştu
Yavru kediye gidip aç mısın diye sordum
Bir çözüm bulmak için düşündüm kafa yordum
Bütün hayatım boyu sevgi için yoğruldum
Karnını doyurmaya karar verdim doğruldum
Benim bir evim vardı sıcacık bir yatağım
Onun dışında ise bir sürü dost batağım
Düşündüm kötülükler nasıl düzelecekti
İyilerde arada elbet üzülecekti
Kediye yemek verdim bir anlık karnı doydu
Onun bu garip hali inan kalbime koydu
Birinin karnı doydu sokakta çok kedi var
Çözüm bulamayınca sıcak evim geldi dar
Anladım ki onlardan benim hiçbir farkım yok
Benim de boş laflara çok zamandır karnım tok
Gülmek için mutluluk gerekmiyor şart değil
Bulursan gerçek insan durma önünde eğil
Düşündüm bulamadım ben bunu neden yazdım
Ömrümce sevgi diye boş kayaları kazdım
Bu dünyada sevgiden önemli çok şey varmış
Yapamazsan doğruyu gittiğin mezar darmış
Kayıt Tarihi : 4.1.2008 22:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (25)