Ne Farkederki? Şiiri - Fatih Porsuk

Gecenin karanlığın da
Isız bir sokaktayım
Geceyi aydınlatan ay ışıkları peşimde
Gölgemden korkar olmuşum
Kediler çöp tenekelerinde yalanmakta

Ağır ağır yürümeye devam ediyorum karanlığın ortasına doğru
Yürüdükçe buyuyor gözlerim
Ellerim soğuktan donmuş bir halde
Kirpiklerim de, kalbimde kaskatı
Yürüyorum yavaş ve ağır adımlarla gecenin en karanlığına doğru
Havamı soğudu iyice ne
Parkanın sıcaklığımı bu, hasretin soğukluğumu

Birden önüme düşen kar tanelerini fark ediyorum
Hayalinin gözlerine öyle bir dalmışım ki
Yağan karlar bile çıkaramamış
Demek ki ışıldayan gözlerinin hayali değil
berfin imiş
Geriye donup baktığımda
Ayak izlerimi bile karların kaplamış olduğunu fark ettim
Geride bıraktığım tüm izleri kapatmış kar taneleri

Ben bir yol ayrımında
Aklımda sen
Kalbimde sen
Ruhumda sen
Kalan ömrümün son çıkmazına girmişim

Ya köseyi dönüp yürüyeceğim hızlı ve kaypak adımlarla
Kaçarcasına nereye gittiğimi bilmeden
Ya da geri Kapına dönücüm

Ne fark eder ki
Köseyi dönsem çıkmaz sokak
Tastan duvar asılmaz,

Geri dönsem kardan soğuk buz tutmuş kalbin
Kırılmaz...
NE FARK EDERKİ