Ne Ecel Müsade İster Nede Kuş

Ecel ne gelirken haber eder yola çıktım diye,
Ne kuş müsade ister;
Balkonda ki kuru ekmeği yiyebilir miyim diye?

Kesik şaşalla su koyarsan balkona;
Susayan kuşlar, kargalar içer kana kana...
Ecel geldi mi? Almadan gitmez;
Ciğerleri yaka yaka...

İster çok sev, ister yollarına yat yalvar yakar;
Ecel kesmiş hesabı, yazmış çoktan günahı sevabı...
Dönüşü yok aldı bir kere o bedene emanet ettiği canı...

Götürür iken emanet ettiği cana;
Ne hatıra aldırır, nede sarılıp ağlaşıp;
Vedalaşmaya vakit, zaman tanır...

Gidenin ardında çok yaşlı göz bırakır,
Üzeri oldu mu toprak? Hiçbir şey kalmaz geriden;
O beden artık oldu toprak, toprak kokar da;
Bir sen alırsın, bir candan seven alır;
Çürüğen bedenin kokusunu...

Kuş alıştı ise su içtiği yere;
Yarın ot çöp getirir yuva yapar güzelce birde...
Çocukları büyütünceye kadar gitmez o evden;
Ne ecel müsade ister, nede kuş...