Ne Durmak Kolay Şiiri - Hüseyin Özçelik

Dünya tuş eyledi dara düşürdü
Savurdu her yana zora düşürdü
Yaktı ateşinde kora düşürdü
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Geldim şu dünyaya zaten çaresiz
Gelip de var mıdır sorsan yaresiz
Bazen dert verir bazen sırasız
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Seven sevdiğine daha doymadan
Alıp götürüyor hiç de sormadan
Yükler ağır gelir bazen dağlardan
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Ne vatan bırakır ne yurda koydu
Eşti şu bağrımı vahşice oydu
Gençliğe acımadı tüylerim yoldu
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Gurbete düşürdü özlemler yağdı
Vazgeçilmez etti ayağa bağdı
Kör etti gözleri yollar karardı
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Uyansam uykudan derine attı
Yoğurdu yıllarım öfkeye kattı
Eğer benim denirse biten hayattı
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Bizi mecbur etti bize zorları
Dindirmedi içimizde korları
Özlüyorum kaybettiğim yılları
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Döndürdü başımı hangi yandayım
Bazen huzur sandım çoğu dardayım
Ayarı belirsiz bir karardayım
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay

Hüseyin’im ne sevenin kaldı ne de sevdiğin
Yanında kaldı mı benim dediğin
Çocuk oldun geçti dün eğlendiğin
Ne kaçmak kolay ne durmak kolay