Ne acı da ağlamayı bildik;
Ne tatlı da gülmeyi...
Doğru ya; Ne dost kaldı, ne ahbap...
Her şeyden, herkesten uzak;
Bir aile gibi iken, el kaldık...
Doğru ya; Ne dost kaldı, ne ahbap...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta