Madem öyle kararın;
Ne diyeyim be evlat?
Çok olursa zararın;
Sen de oğluna anlat!
Neler dedim onca yıl?
Der-hatır et ve düşün!
At gafleti ve ayıl!
Zira memnudur düş’ün!
Benden duymuş olma da;
Hayır dersen, zor işin!
Hiç kusura kalma da;
Hoş değildir gidişin!
Eremedin bak gördün;
Nefs odaklı murada!
Pek kocaman laf derdin;
Gemin battı karada!
Yediklerin sırf tokat;
Ayıkmadın sen hala!
Deme bana hiç fakat;
Dilin halen ukala!
Demişti babam bana;
Sende yaşa gör evlat!
Şu söz yeter insana;
İnsan ise o evlat!
Aynisini ben sana;
Diyeyim mi de evlat?
Ters gidersen babana;
Azap olur o inat!
Senden mal, mülk istemem;
Adam olsan, o yeter!
Korkma hizmet, iş demem;
Olsam bundan bin beter!
Son davetim bu sana;
Bir daha da söylemem!
Benim çağrım insana;
Gayra israf eylemem!
Tövbe edip dön Hakka!
Bizden de özür dile!
Devam dersen, na-hakka;
Sen yandın bile, bile!
Abdullah Toroslu
29.12.2011-İzmir
Kayıt Tarihi : 29.12.2011 14:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdullah Toroslu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/29/ne-diyeyim-be-evlat.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!