Ne diye yaşıyoruz... Şiiri - Fatma Hüser

Mutlu olmak bir oyun gözyaşları korkaklık
Ne diye yaşıyoruz koca köhne dünyada?
Dostluk modası geçti,moda gizli düşmanlık
Kime özeniyor da duruyoruz burada?

Sokaklar dileniyor, ümit yok gecelerde
Her kaldırım taşları boyanmış kana,leşe
Çıkarmışlar kalbini bağrını deşe deşe
Ne diye yaşıyoruz çoktan ölmüş dünyada?

Yunus’ların şiiri berduşların dilinde
Mevlana’nın dergahı siyaset tekelinde
Bunca anıt durmadan tükürürken yüzlere
Kime özeniyor da duruyoruz burada?

“Biz” demeyi unutmuş bir serseri sürüsü
Namus olmuş içi boş,bu çağın düttürüsü
Belimizi büküyor zalimin sömürüsü
Ne diye yaşıyoruz işi bitmiş dünyada?

Ana-babanın işi bitirilmişse çoktan
Gözümüz boyalıysa yeşil renge paradan
Kurtulamaz olduysak gönüllü uşaklıktan
Kime özeniyor da duruyoruz burada?

Kendini bilmez sarhoş uluyor köpek gibi
Hakkımız şişiriyor hanedan göbeğini
Namussuzluk kaplamış hayatın her yerini
Kime özeniyor da duruyoruz burada?