Ne Devletlusun Ne Necabetle

Ey gönül havalanma
Ne devletlusun ne necabetle

Ne pürü paktan çıkıp
Ne meşrutlukla doğrusun

Hecen var her biri
Kendi bağlamıyla geceden
Niteldin
Şimdi doğru yol diye gelirsin
İpe sapa gelmez her biri niceden

Arap saçı gibi taranır
Beş kere beş
On beşe eğriltilmişse...

Veya kutsanmış adına:
Tanrı'nın hakkı Tanrı'ya
Sezar’ın hakkı Sezar’a diye,
Otuz altıya doğrultulmuşsa
Beş kere beş,
Adalet aranır

Açmazın bu
Her biri bir sayfa
Okunacak şeyler çok
Yaşam denen
Şu kahrolası kahpe acunda

Kıraat görmemiş gözler
Sen der.
Ben der.
Memnunum
Doktor bile dövüyorum der.
Eciş bücüş lükle
Yapış yapış
Bir para etmez
Öyleye getirilmiş
Böyle gönderilir
Vıcık vıcık sözler macunda

Hanım efendiler
Bey efendiler
Kayıkçı kavgası içinde
Bu insanlar aç
Sayenizde aç
Her türlü çıkmazla
Bütün yollar Sezar’la çevrili

Bir hiçlik okunur bungun gözlerde
Tanışmıyoruz derle kaçınır bakışlar

Tüm vahşilik içinde kaybettirilen
Karşılıklı transfer emeğe dikili

Hiçliğin hiç olduğu,
Anlamsızın anlam olduğu bir noktaya devrili

29.08.2023

Necabet: Soylu. Soyluluk sanı.

Devlet: Mal, mülktür. Giderek saltanattır. Padişah, kral, şah vs. malı, mülkü, halkı, kölesi ve toprakları olan monark kişidir. İşte halk toprağının, mülkünün olmaması nedeniyle mevalidir.

Devletlu: malı mülkü kudreti olmak. Mülk yönetir gücü olmak. Mülkten pay vermek.

Ne devletlusun ne necabetle: Osmanlıda vezirlerin şehzadelere hitaben kullandığı cümledir. Toprağı, halkı, yönetir gücü olmak zaten soyluluktur. Soyluluk, Tanrı tarafından mülkü verilmiş olmakla Tanrı sal kayradır.

Bungun: Yorgun

Meşrut: Şartlı gerektirme.