Ne Dersen De
Çilem dolmadı şu hayatta.
Ağlamaya mahkum oldu gözlerim.
Bahsederken kendimden.
İçime ağladım ben kimse görmeden.
Yaşarken kaybettim ana mı baba mı.
İbret aldım yaşadığım her günden.
Neydi benim suçum günahım.
Sevdiklerim akıp gitti ellerimden.
Ağırdı sırtımda ki yük.
Küçüktüm ben korkuyordum düşmekten.
Birde karanlık çöktü mü üstüme.
Korkularım büyürdü içimde.
Hep sırlarım oldu kimselerle paylaşamadığım.
Yaşadığım her günü adım adım izleyen.
Öğrenmiştim artık yalnızlık zordu.
Hiç gitmedi yalnızlığın izleri üzerimden.
Ben doğarken mi yazılmıştı alnıma bu kader.
Kayıt Tarihi : 11.10.2016 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!