Ne Derdi Şiiri - Bahattin Tonbul

Titremez aşk ne sende ne serde nede yerde
Unutmaz can bu yüreklerde
Beller seni arar durur seherlerde
Acıya tatlıyı kardı
Durmadan,ye ha ye dedi
Yememiz içinde tuzu biberi birlikte ekledi
Günlerce hep onu tattı ve yedi
Bir an bile sevdasını hiç terk etmedi
Belki ağladı,sızladı günlerce ama
Konuşamayan o masum dili hiç dönmedi

Bu yüzden yoktu ses seda
Sadece bedeninde duran
Yaşadığını hissettiren nefesi vardı
Dudakların arasında
Tam elli iki gün,hareketsiz
Demir parmaklıkların gerisindeydi
Hasta hane odasındaydı her ikisi birden

Sanki kafes içinde durdular mutluydular
O anlar
Sevgileri bir dirhem eksilmedi
Aksine günden güne alevlendi ateşlendi çoğaldı
Her ikisinin içinde
Sevdiği gitti gideli de
Bedenimde son ateşi köz oldu
Ruhunu ve geleceğini ısıtıp durdurdu
Yarinin ruhunu aradı günlerce
Hiç anılarını yok etmedi
Aralık vermeden yazdı
Yazdı durmadan bu öksüz bilek

Sanki su olup aktı sevenlerin gönlüne
Aktı günlerce aylarca beklide yıllarca
Umut içinde,bir tutku oldu
Sevdiğinin dilinde
Kokusunu hissederdi ciğerinde
Hatta ağzından çıkan nefesinde de
Kısacası hayattı o onun için
Yaşarken bu olan biteni anlayamadı
El eleyken de doyamadı sevdiğine

Büktü belini birden kaptığı o dert
Her ikisini ölene kadar konuşturmadı
Yürekleri konuştu adeta
İçlerin de kalan heves
Her an sordu kendi kendine
Dili dönmüş olsaydı aşkının
Veya ses vermiş olsaydı
En son nefesin de son sözü ne olurdu
Acaba
Her an merak etmiştir sevgili eşi
Kim bilir ne derdi?
Bahattin Tonbul
11.12.2010