Ne çok yordun beni ey zaman

Nasıl uğraştım seninle
Ve ne çok yordun beni ey zaman
Yaşa ve gül diyerek
Önüme serdiğin yarınlarına
Ayak uydurabilmek için
Bu günden,ne adımlar attım
Ne menziller aştım
Ey zaman.

Çıkmaz bir sokağa düşürdüğünde beni
Zil çaldırdın saatlerine
Ve gücüm yetmeyince
Akrebine,yelkovanına
Küsmedim kaderime
Ama sana küstüm
Ve hayatıma küstüm
Ey zaman.

Sanki,senin umurundaydı
Benim küsüşüm
Sen,farkına bile varmadın dargınlığımın
Yine tel tel dökmeye devam ettin saçlarımı
Yüzümü kapladın kırışıklıklarınla
Gözüme gözlük,elime baston verdin
Ey zaman.

Her günün çivi oldu tabutuma
Ve yıkılmamı
Ve dört tahtaya sığınmamı bekledin
Gözlerini dört açarak
Dört gözle
Alacağın olsun ey zaman.