Ne Cevherler Var Şiiri - Haydar Gezmiş

Gittim memleketin ücra yerine,
Gördüm gizemini, geldim kendime,
Güvenme sadece kendi bilgine,
Ne cevherler var benim köylümde.

Okul bitirmemiş, mektep görmemiş,
Kimsenin önünde gerdan kırmamış,
Fizikten, Kimyadan belki bilmemiş,
Ne cevherler var benim köylümde.

Sözünde durmayı görev addeder,
Yalan ve dolanı kökten reddeder,
“Yaratan bunları emretmiştir.”der,
Ne cevherler var benim köylümde.

Eşini kendine baş tacı eder,
Yoksulluk girdabı belini büker,
Yine dönüp eve gülücük serper,
Ne cevherler var benim köylümde.

Tarlada buğdayı orakla biçer,
Kanısıyla onu harmana çeker,
Daneyi samandan ayıran reçber,
Ne cevherler var benim köylümde.

Yorulur akşam erkenden yatar,
Sabah ezanıyla işine başlar,
Üretir, çalışır eğilmez başlar,
Ne cevherler var benim köylümde.

Bıkmamış işinden çalışmış her an,
Nimete saygı var, gönülden candan,
Zekâtını verir, azıcık maldan,
Ne cevherler var benim köylümde.

Baktım pek çoğunda aynı davranış,
Huda’dan gayrıya yoktur yalvarış,
Hepsinin amacı huzur ve barış,
Ne cevherler var benim köylümde.

Affetmek onlarda yüce bir duygu,
Hak yemek, kul hakkı; sonucu sorgu,
Bu söylediklerim gerçek bir olgu,
Ne cevherler var benim köylümde.

19.08.2009
G.O. P/Ankara