Ne Çare Şiiri - Veysel Şimşek

Yola gelmez insan olmaz hak yiyen,
Hep bana hep bana sana yok diyen,
İki ayaklı yılan zehirli çiyan,
Kardeş değil karabaşmış ne çare.

Kendini ağa sanar bilmez paylama,
Ona bana yok mu diye söyleme,
Sözüm hak yiyene şaşkın huyluma,
Dost değilmiş düşman imiş ne çare.

Onun sade para,mal,mülk sorunu,
Helal,haram demez doymaz karını,
Hak var demez hiç düşünmez yarını,
Yiyip yiyip pişman imiş ne çare.

Olsun der dediğim asla çark etmez,
Onun için helal,haram fark etmez,
Bozuk vicdan haksızlığı terk etmez,
İçi,dışı yalan imiş ne çare.

Doymaz nefsi çıkmaz can var domuzda,
Salaca kaldırmaz gitmez omuzda,
Ölüm kurtulmaktır daha temizdi,
Allah canı almaz imiş ne çare.

DÜnya malı için değmez luzümsüz,
Doymaz kör nefsi doymaz hazımsız,
Yoktur düşüncesi kursaksız gamsız,
Asla yola gelmez imiş ne çare.

Huzur benim olsun makl senin olsun,
Anlatsanda anlamıyor ne bilsin,
Veysel der; İmansız imana gelsin,
Şerden geri kalmaz imiş ne çare.