Ne büyük bir müjde Şiiri - İlyas Kaplan

seherde aç havalanıp
akşama tok dönen kuşların yuvaları adına
badeni dolu tutmak için bir kefil bul kendine
can-u gönülden bağlandığın
güvendiğin bir kefil
gözünü yumduğunda
düşüncelerinden sıyrılma huzuru veren bir kefil

tarladan mahsul alabilmek için tohum ek
meyve devşirmek üzere ağaç dik.
ağını dolu çıkarmak için bağla düğümlerini
maksat için esbaba sarıl
yuvasına tok dönen kuş
bütün gün nasıl dolaşırsa
öyle ele zamanı
öyle adımla sokaklarını
arayışta olmak
bulduğunu sanmaktan yeğdir bilirsin

içine çekil de
kuru emeller yurdunda savaşmaktan geç
derunundan bilinsin zahirindeki güzellik
O'ndan öte o edinme kendine
O'ndan ötesi zillettir bilirsin
Allah'adır yönelişimiz

sen gayretini göster de
varsın emel silsilesi eline geçmesin
sen çalışmanı tamamla da
varsın kar gelmesin gayretlerinden
sen O'na dost ol da
isterse bütün alem düşman olsun sana

ibrahim ol da sen
serin ve selamet ateşlere atıl isterse
zırhını kuşan da
gerekiyorsa sonra
bir mezarlık sessizliğine bürün

çöl…
anlamlarını bekleyen varoluşu temsil ediyordu
geçmişten geleceğe uzanmıştı
geceyle gündüzün birbirine katılması gibi
gökle yer arasında bir bağlaç olmuştu
efendimiz (sav)’in tüm zamanları
şu anın sonsuzluğunda
kuşatan hakikati işaret ediyordu
aramızdaydı o

güneşte kavrulmuş taşları geçerken
kurşuni tepeleri
boz renkli kumu geride bırakırken
tüm bunlar
efendimiz (sav)’i de müjdeliyordu
yaratılış hiyerarşisinde
onun en sevgili olması
ne büyük bir müjde

müjdeydi o
vakitlerin de fethiydi bir bakıma
bizimleydi
aramızdaydı o
diriydi…
canlı sözdü o

katılaşmış kalbin yüzünde çatlak aradı
küfrün sağır kabuğuna yağmur damlası gibi
yumuşacık vurdu
zifiri gecesine huzmeler düştü
buğulandı sıcacık nefesi
donuk bakışlardan defalarca kovuldu nazarı
yılmadı

henüz yolun başındaydı
çöl kumları üzerine zemzem serinliğiyle yayıldı
bir daha
bir daha…
direne direne
nasırlı avuçlarından yükseldi
dua dua büyüttü ümitleri

terler damladı
ateşli telaşlarla çizgilenmiş alnından
vaktin yanağına bir damla gözyaşı diye aktı
gözden haber verircesine
gönlün göğüne müjde diye
dünyanın teninde ruh-efza
bir esinti olmak üzre
unutkanlığın simasına hakikat-eda
bir gamze olmak üzre
sabretti
direndi elçi

redfer